fīniō īvī, ītus, īre
finis,
to limit, bound, enclose within boundaries
: populi
R. imperium, Cs.: signum animo,
L.: lingua finita dentibus.—
To stop, close, shut
: cavernas, O.—Fig.,
to set bounds to, restrain, check
: loqui de cupiditatibus finiendis.—
To prescribe, determine, fix, set, appoint, assign
: sepulcris novis modum: spatia temporis numero
noctium, Cs.: mors est omnibus finita: (silva)
non aliter finiri potest, i. e.
has no definite boundaries
, Cs.: finire senatūs consulto,
ne, etc., L.: de pecuniā finitur, Ne
maior consumeretur, etc., L.—
To put an end to, finish, terminate
: bellum, Cs.: nigris
prandia moris, H.: dolores morte:
sitim, H.: ut sententiae verbis
finiantur,
end with verbs
: Sic fuit utilius finiri ipsi,
die.—To make an end, come to an end, cease
: paeone posteriore: Finierat Paean,
ceased speaking
, O.: sic finivit,
died
, Ta.